Lekcja plastyki: August Sander Photography

Kilka dni temu oglądałam dokument poświęcony niesamowitemu włoskiemu fotografowi jakim jest Oliviero Toscani. Pośród informacji o jego życiu prywatnym i pracy, szokujących zdjęciach, jakie robił dla Benettona czy Nolity, jego zainteresowaniach, wiejskich pasjach, codziennych obowiązkach i spojrzeniu na świat, znalazło się jedno zdanie artysty, które od razu zmotywowało mnie do przeszukania czeluści internetu. Jego artystycznym autorytetem i inspiracją był zawsze niemiecki fotograf August Sander. Bardzo surowy(jak przystało na Niemca) i realistyczny w ujmowaniu fotografowanego obiektu. Fotografowani przez niego ludzie wyglądają niczym rzeźby, zimne i nieczułe posągi. Nie uśmiechają się, tylko obojętnie patrzą w obiektyw. Na czarno białych, mrocznych zdjęciach zobaczycie ich zmęczone, szczere twarze. Toscani powiedział, że nie znosi fotografować krajobrazu. Kwintesencją natury jest dla niego wciąż zmieniający się człowiek, który przecież stanowi jej nierozerwalną część. Uwielbia twarze, bo pokazują zmiany, opowiadają jakąś historię. Poniżej kilka fotografii Sandera, dzięki którym Włoch uczył się swojego warsztatu. Sander to pionier portretu socjologicznego, mówieniu prawdy o ludziach, o tym kim są, co robią, jak wpływa na nich otaczające środowisko, sytuacja polityczna i ekonomiczna. Stąd cukiernika zobaczycie w jego cukierni, murarza dźwigającego stos cegieł, cygankę przy swoim wozie Drzemały, a robotników z łopatami. Niesamowite studium człowieka XX wieku. Warto go znać.