Lubię jesień. Pisałam o tym między innymi w poście o modnych ubraniach w kolorze dyni, o najlepszych dodatkach i butach. Mam wrażenie, że jesień jest najbardziej demokratyczną porą roku. Dla tych, którym za ciepło pozostawia możliwość chodzenia w bluzkach z krótkim rękawem. Zmarzluchom zarzuca na ramiona skórzane kurtki i – tak modne ostatnio – poncza. Czasem postraszy deszczem i zmusi do założenia kaloszy, innym razem przygrzeje ostatnimi promieniami słońca. Ponadto jej paleta barw jest imponująca: kolor żółty i czerwony to podstawa, świetnie radzi sobie też z błękitami, jasną i zgniłą zielenią, brązem, bordo, wszystkimi odcieniami fioletu, czernią i pomarańczem. Generalnie pozwala nam na wszystko. Chociaż może to nie jesień, a zmieniająca się moda sama w sobie? O ile jeszcze kilka lat temu można było powiedzieć, że coś jest modne (lub nie jest), o tyle teraz sama zastanawiam się, gdzie leży ta osobliwa granica?! Czy w ogóle jeszcze można mówić o „byciu niemodnym”?
