Zanim pojawią się posty związane z łódzkim Tygodniem Mody, możecie mi Drodzy Czytelnicy doradzić w pewnej palącej kwestii. Weekend majowy (przynajmniej w Warszawie) zapowiada się ciepły i słoneczny. Od dłuższego czasu myślę o prostych sandałach przypominających te, które ma w swojej ofercie firmy ortopedyczne. Niejednego przebiegnie dreszcz na myśl o topornych klapkach, czy chodakach a la Holenderka, ale sandały Birkenstock są inne, a moje stopy specyficzne. Myśląc o minusach: zbyt duże podobieństwo do innej, niemieckiej marki (której nazwa zaczyna się na literkę S), za mało prostych fasonów (bez typowych dla japonek elementów między palcami) i za dużo klapek (cały czas mam wrażenie, że mi spadną). W celu zweryfikowania powyższych udałam się do jednego z warszawskich sklepów celem przymierzenia wymarzonej pary. W ciągu 15 minut próbowania, uciskania, gniecenia i głaskania muszę powiedzieć, że spodobały mi się. Skóra jest miękka, ale elastyczna; fason zgrabny, klapek chyba nieźle trzyma się stopy. Ponoć służą długo, a odpowiednio eksploatowane (nienoszone?:) – wytrzymają nawet kilka sezonów. Birkenstock to marka z wieloletnią tradycją (powstała w 1774 roku!). Uwielbiają je siostry Olsen, Heidi Klum zaprojektowała dla Birkenstock mini-kolekcję, nosi je Drew Barrymore i Julianne Moore. W czym więc tkwi problem? Zastanawiam się czy chwilowy zachwyt jest słuszny i po kilku dniach nie okaże się, że sandały obcierają? Czy ktoś z Was miał je w swojej kolekcji, wie jak naprawdę zachowują się na stopie? No i…czy sami skusilibyście się na parę butów Birkenstock?
