W tegorocznych wiosenno – letnich kolekcjach zauważycie z pewnością sportowego ducha. Spodnie z lampasami do złudzenia przypominają te, które kiedyś z chęcią nosiła pewna osiedlowa subkultura, koszulki z numerami ulubionych zawodników, mini spódniczki z kortów do tenisa, nie krępujące ruchy koszulki na ramiączka idealnie dopasowane do sylwetki i spodenki wprost z ostatniej edycji Tour de Pologne. Jednak to nie o ubraniach dziś będzie mowa, ale o sportowych butach. Trampki New Balance widziałam już kilka razy na blogach z modą uliczną, raz mignęły mi podczas Łódzkiego Tygodnia Mody (w wersji fluorescencyjnej), ale dopiero wpis u Dag uświadomił mi, że nic na ich temat nie wiem. Może pora się doszkolić? New Balance założył William Riley w 1906r. wykorzystując w swoich butach łuk wspierający. Był on początkowo wykorzystywany przez klientów z problemami ortopedycznymi, ale pierwszą prawdziwą serię wyprodukowano pod koniec lat ’30 dla lokalnych biegaczy. Łuk wspierający w końcu zastąpiono żelowymi wkładkami, New Balance wyprodukowało pierwsze buty do biegania o zróżnicowanej szerokości, a model Trackster 320 wygrał tytuł najlepszych butów sportowych w 1976r. Obecnie firma jest jednym z największych producentów tego obuwia w USA. Jako jedyna zachowała produkcję w Stanach Zjednoczonych (jedną z fabryk otworzyła w rodzinnym Bostonie), podczas gdy Nike i Adidas wykorzystują tanią siłę roboczą w Chinach i Wietnamie. Z ciekawostek warto wspomnieć, że New Balance nie nazywa swoich modeli, ale numeruje je. Jeśli dany model zostaje zastąpiony nowym otrzymuje inny, wyższy numerek od swojego poprzednika. I wszystkie pochodzą od cen, np. The Tracker 320 kosztował 32$, model 990 – 99$ itd. Ponoć są niesamowicie stabilne, kontrolują ruchy i dostosowują się do stopy. Jasno niebieskie wyglądają obiecująco. Jak myślicie?
I na zakończenie małe porównanie jak trampki New Balance nosi ulica.
