W odróżnieniu od ogólnie narastającego trendu na ‘minimalizm”, moje życie toczy się zupełnie innym torem. Dawkuję sobie mało minimalistyczne przyjemności w ilości wystarczającej i racjonalnej. Te, które są mi zupełnie niepotrzebne, z łatwością odrzucam. Do wyboru innych, w szczególności tych „zakupowych”, które mają służyć mi trochę dłużej niż kilka chwil, przygotowuję się skrupulatnie. Czytam recenzje na blogach (nauczona doświadczeniem, że na forach à la Wizaż działa sekta sterowana przez agencje PR), zasięgam języka wśród znajomych, porównuję i sprawdzam. Tak dzieje się głównie w przypadku kosmetyków. Jako, że moja cera jest dość problematyczna (o czym kiedyś Wam opowiem), zazwyczaj i tak muszę wszystko sprawdzić organoleptycznie. Dlatego nie jestem blogerką kosmetyczną, bo testowanie przychodzi mi z ogromną trudnością. O ile testy kremów jeszcze zniosę, o tyle kosmetyki kolorowe dość szybko mnie nudzą i po prostu rzadko po nie sięgam (nad czym ubolewam, bo niektóre potrafią zdziałać cuda). Gdyby moja cera pozawalała mi na korzystanie tylko z mydła i wody, moja pielęgnacja i upiększanie się zapewne na tym by się skończyły. Niestety, nie ma tak dobrze. Świat zewnętrzny wymaga wyglądania „jak człowiek”, epoka „au naturel” bezpowrotnie przeminęła. A najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że ja bardzo lubię… oglądać tutoriale makijażowe. Kto wie, może nie jest jeszcze ze mną tak źle?
